Broholmer – jedna z
ras psów, należąca do molosów w typie
dogowatym.
- Przodkami broholmerów mogły być molosy przywiezione do Danii z terenów Brytanii przez wikingów lub były nimi psy pochodzące z terenów Imperium Karolińskiego od psów rzymskich zwanych canes pugnaces. Prace archeologiczne prowadzone na Grenladii, w Norwegii oraz na wyspie Fyn wykazały, że na tamtejszych terenach, w dawnych osadach Wikingów hodowano psy w typie molosa. Dowodem na istnienie, w tamtejszych rejonach od czasów średniowiecza, psów molosowatych był także szwedzki Dalbohund, który wyginął pod koniec XIX wieku. Te skandynawskie zwierzęta były wykorzystywane przez człowieka głównie jako psy stróżujące dobytku i zwierzat hodowlanych, także brały udział w polowaniach na grubą zwierzynę.
- Trudno jest ustalić, czy Broholmer jest spokrewniony z Dogiem niemieckim, czy jest jego przodkiem[1]. W okresie średniowiecza, kiedy spadło zapotrzebowanie na psy myśliwskie, mieszano psy w typie dogowatym z psami rzeźnickimi (zaganiającymi zwierzęta rzeźne na miejsce ich sprzedaży) bullenbeiser, aby zwiększyć masę tych zwierząt i walory reprezentacyjne. Silnie zbudowane psy dworskie występowały w połowie XVI wieku, podczas panowania królów z dynastii Oldenburgów. Do szczególnego rozwinięcia hodowli masywnych psów duńskich przyczynił się głównie Fryderyk VI.
- W 1850 r. nadworny łowczy hrabia Niels Frederik Sehested rozpoczął poszukiwania odpowiednich reprezentantów w typie rasy oraz planowaną jej hodowlę. Nazwa rasy wzięła się od zamku Broholm – posiadłości hrabiego, znajdującej się na wyspie Fionia. Hodowlę mastifów duńskich, prowadziło także zoo w Kopenhadze (1859-1929). Łącznie urodziło się tam około 200 szczeniąt, opisywanych jako osobniki jasne, ciężkie i masywne. Na poczatku XX wieku hodowano także czarne Broholmery w Tivoli, w Kopenhadze. Preferowano tam osobniki u maszczeniu czarnym, ze względu na pełnione przez nie funkcjie stróżująco-obronne. Do roku 1983 cała populacja Broholmerów, poddanych czystej hodowli od sześciu pokoleń, składała się w połowie z czarno umaszczonych osobników. Jednak w trakcie dalszych prac hodowlanych postanowiono, aby redukować udział tego rodzaju umaszcenia w hodowli. Do roku 1990 nie występowały już Broholmery czarne w grupie psów hodowlanych, jednak już w siedem lat później, aby odtworzyć ten typ umaszczenia wprowadzono do hodowli domieszkę krwi czarnego mieszańca w typie molosa. Pierwszy miot powstał z krycia tym mieszańcem zawierał trzy czarne samce[2].
- W 1886 roku został stworzony wzorzec rasy. Po wojnie rasę uznano za wymarłą. Od 1974 roku rasa jest rekonstruowana, utworzono specjalny Komitet ds. Ras Narodowych i Zapomnianych. W 1982 roku został zatwierdzony wzorzec rasy przez FCI, a od 2001 roku można sprzedawać psy tej rasy, z pewnymi ograniczeniami, do innych krajów.
- Broholmer jest silnym i masywnym psem o prostokątnym formacie sylwetki. Posiada dużą i szerką głowę, z szyją o luźnej skórze na niezbyt rozbudowanym podgardlu. Istotną proporcja dla tej rasy jest ta sama długość czaszki i kufy. Linia grzbietu jest prosta, z wyraźnie zaznaczonym kłębem. Ogon jest noszony poniżej niej, bez tendencji do tworzenia się na jego końcu pióra.
- Szata jest krótka i twarda, z grubym podszerstkiem.
- Maść czarna lub płowa w różnych odcieniach, dopuszczalne białe znaczenia w okolicach piersi, ogona i na łapach
- Jest psem pojętnym i łatwo poddającym się szkoleniu. Nadaje się nawet dla początkującego właściciela. W stosunku do dzieci i innych zwierząt jest cierpliwy i opiekuńczy. Jest dość aktywny jak na molosa, wymaga sporo ruchu.
- W przeszłości psy tej rasy były wykorzystywane w polowaniach na dziki. Aktualnie sprawdza się jako pies stróżujący i pies obronny
- W Polsce pierwsze Broholmery pojawiły się w roku 2002, a do końca roku 2009 urodziły się już cztery mioty tej rasy psów. W sumie 38 szczeniąt.
- Wielkim miłośnikiem psów tej rasy był król Fryderyk VII oraz księżna Danner.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz