Bulterier

Bull terier i bull terier miniatura

Bullterrier (ang. bull terrier) – jedna z ras psów, należąca do grupy terierów, zaklasyfikowana do terierów w typie bull.

•  Historia gatunku

1. Pierwsze opisy psów walczących, podobnych do bulteriera spotykane są w literaturze dużo wcześniej, zanim nazwany ojcem rasy James Hinks przyprowadził je w roku 1862 na wystawę. Taplin (cytowany u Backmana) w 1803 roku pisze o terierach krzyżowanych z buldogiem wśród niższych warstw społecznych, których używano do polowań. Z roku 1808 pochodzi obraz Jamesa Warda przedstawiający bullterriera maści czarno podpalanej z białymi znaczeniami. Według Edwarda C. Asha były już w roku 1819 białe psy nazwane Bulterierami Paddington, ważyły około 30 kilogramów. Głowy miały podobne do boksera.
2. Około roku 1830 studenci z Oksfordu (Freeborns) wyhodowali białe bullterriery a w roku 1842 Sir Richard Burton zabrał takiego psa do Indii, gdzie rasa ta stała się jedną z najbardziej lubianych przez kolonistów.
3. James Hinks – hodowca zwierząt – około 1850 roku zaczął krzyżować bulteriery ze staroangielskimi białymi terierami. Wspomina się także o chartach angielskich (greyhoundach) i dalmatyńczykach. Swój udział w powstaniu rasy miał także z pewnością pointer, Bedlington Terrier i Staffordshire bulterier. Hinks miał ambicję by wyhodować rasę o białej maści. Jego psy miały być nie tylko piękniejsze od dawnych bulterierów, ale musiały także posiadać ich cechy charakteru – waleczność i zwinność. Pierwsze wzmianki na temat bulterierów w Polsce pochodzą ze Lwowa z okresu międzywojennego. Niestety brak jakichkolwiek dokumentów na ten temat. Po drugiej wojnie kilka egzemplarzy pojawiło się w ambasadzie brytyjskiej w Warszawie.
4.  Bulterier z 1915 roku.

                    

• Wygląd

1. Mocno zbudowany i umięśniony, proporcjonalny i ruchliwy. Sprawia wrażenie żywotnego, rezolutnego i inteligentnego. Jego unikalną cechę stanowi opadająca linia kufy (downface) i jajowaty kształt głowy. Niezależnie od wzrostu, psy powinny mieć wygląd samczy, a suki suczy

• Budowa

1. Psy o mocnej budowie, muskularne, proporcjonalne. Charakterystyczny profil głowy nie pozwala pomylić bulteriera z innymi terierami typu Bull. Głowa powinna być długa, mocna i masywna po koniuszek kufy, ale nie toporna. Oglądana z przodu jest jajowata i doskonale wypełniona, bez wklęśnięć i załamań. Profil łagodnie zagina się ku dołowi od szczytu czaszki po truflę nosową. Mózgoczaszka między uszami jest prawie płaska.

• Szata i umaszczenie

1. Włos krótki, przylegający, jednolitej struktury, lśniący, twardy w dotyku. Zimą pies może mieć miękki podszerstek. U psów tej rasy występuje szeroka skala umaszczenia: biała, pręgowana, tricolor, czerwona, płowa. Niepożądana maść niebieska i czekoladowa. U bulterierów o umaszczeniu kolorowym przewaga białego koloru może być przyczyną dyskwalifikacji na ringu wystawowym. Nakrapiana lub przesiana biała sierść jest uznawana za wadę, lecz znaczenia na głowie są dopuszczalne.

• Zdrowie i pielęgnacja

1. Wymaga doświadczonego i konsekwentnego właściciela, który będzie potrafił odpowiednio postępować z psem i zapewnić mu odpowiednią dawkę ruchu. Bulteriery powinny pracować raczej krótko i intensywnie, niż długo. Sierść krótka i przylegająca jest łatwa w pielęgnacji.
2. Jedną z najczęściej występujących chorób dziedzicznych, która może dotknąć tą rasę jest głuchota. W Polsce są dwa ośrodki wykonujące badanie słuchu metodą BAER pozwalające ocenić już w wieku szczenięcym słuch bulteriera. Świadoma eliminacja z hodowli osobników dotkniętych głuchotą całkowitą lub jednostronną pozwala minimalizować ryzyko przenoszenia i powielania tej wady w kolejnych miotach, a tym samym przyczynia się do wzrostu poziomu osobników zdrowych.

• Zachowanie i charakter

1. Bulterier jest psem zrównoważonym, żywym (lecz nie nadpobudliwy) i bystrym, lecz często upartym. Wymaga wczesnej socjalizacji z innymi zwierzętami domowymi. Tolerują dzieci, jednak ich kontakty z nimi muszą odbywać się pod kontrolą osób dorosłych.

• Użytkowość

1. Początkowo hodowane jako szczurołapy, później wykorzystywane do walk psów oraz polowań na niedźwiedzie (w większej grupie). Psy te są bardzo wyczulone na ogień[potrzebne źródło], według niektórych źródeł alarmowały w wioskach o pożarze. Obecnie są głównie psami rodzinnymi. Bulteriery dobrze czują się w psich sportach, takich jak agility czy flyball.

• Popularność

1. Jej szczyt popularności w Polsce przypada na początek XXI wieku Teraz wyparły je popularne w Polsce amstaffy i pitbulle.

• Ciekawostki

1. W początku XIX wieku szczurołapami były niedużych rozmiarów bull and terriers, później wraz z rozwojem tej "dyscypliny sportowej" zastąpiły je teriery, z których dwa o umaszczeniu black and tan (czarne z podpalaniem) przeszły do historii jako zdobywcy rekordów:
2. Billy – zabił 100 szczurów w 6 minut 13 sekund,
3. Jacko – udusił 1000 szczurów w godzinę i 40 minut.
4. W "gladiatorach" dr Fleig zamieścił reprodukcję kolorowanego sztychu przedstawiającego bulteriera z roku 1826 zwanego "Pincher", białego z łatami na głowie i u nasady ogona.
5. Jednym z najlepiej znanych właścicieli bulterierów był generał George Patton. Jego pies nazywał się William the Conqueror, przez generała i jego rodzinę nazywany był Willie.