- Troszkę historii o psie
- Pochodzenie rasy nie jest dokładnie znane, najbardziej prawdopodobną wydaje się hipoteza, iż Rzymianie przyprowadzili ze sobą w Alpy molosy, które w odmiennych warunkach klimatycznych i na skutek krzyżowania z rodzimymi rasami wytworzyły dwa typy psów: lżejszy, od którego pochodzą wszystkie szwajcarskie psy pasterskie, i cięższy, od którego wywodzi się m.in. bernardyn.
- Rasa ta swoją nazwę wzięła od klasztoru kanoników regularnychna Wielkiej Przełęczy św. Bernarda. Został on założony około 1050 r. przez św. Bernarda z Menthon. Dawne kroniki zaginęły lecz wiadomo, że mnisi wyhodowali w XVIII w. bernardyny na przewodników, aby odnajdywały i ratowały ludzi w górach. Pierwotnie bernardyn miał krótką sierść, jednak dzięki krzyżówce z Nowofundlandem powstała odmiana szorstkowłosa.
- Budowa
- Jest to pies ciężki i masywny. Wzorzec FCI nie podaje górnej granicy wzrostu.
- Szata i umaszczenie
- Ze względu na długość szaty istnieją dwie odmiany bernardyna: krótkowłosa i długowłosa. Umaszczenie: Kolor podstawowy to biel z mniejszymi i większymi czerwono rudymi łatami (psy o umaszczeniu łaciatym) aż do czerwono rudego płaszcza na grzbiecie i słabiznach (psy o umaszczeniu płaszczowym). Jednakowo cenione jest umaszczenie odwrotne: czerwono rudy płaszcz poprzerywany bielą. Dopuszczalne czerwono rude pręgowanie. umaszczenie brązowożołte tolerowane. Pożądana ciemna oprawa głowy. Tolerowany czarny nalot na tułowiu.
- Zachowanie i charakter
- Jest to pies spokojny, łagodny i odważny, nieufny wobec obcych.
- Użytkowość
- Psy tej rasy są wykorzystywane w ratownictwie górskim (wykorzystywane są głównie krótkowłose) i w poszukiwaniach rożnego typu. Hoduje się je też jako psy stróżujące bądź domowe.
- Zdrowie i pielęgnacja
- Bernardyny są podatne na skręt żołądka (choroba śmiertelna w skutkach) oraz dysplazję stawów. Występują także problemy z uszami, oczami i ślinotokiem.
- Ciekawostki
- Najsławniejszym bernardynem był Barry, który ratował ludzi na przełęczy św. Bernarda. Miał on ocalić około 40-100 osób. Pomnik tego psa znajduje się w Cimetière des Chiens, a jego ciało prezentowane jest w Muzeum Historii Naturalnej w Bernie
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz